به نقل از «خبرآنلاین»

کارگردانی که می‌خواست فرح پهلوی را گروگان بگیرد

تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۲۲۳۱۰

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، رضا علامه‌زاده، فیلم‌سازی ایرانی که اکنون در هلند زندگی می‌کند، یکی از هم‌پرونده‌ای‌های خسرو گلسرخی و کرامت‌الله دانشیان بود که در سال ۵۱ به اتهام توطئه برای آسیب‌ رساندن به خاندان سلطنت دستگیر و پس از مدتی همراه با آنان به اعدام محکوم شد. او و دو رفیق دیگر هم‌پرونده‌ای‌اش در لحظات آخر شامل یک درجه تخفیف شدند و حبس ابد گرفتند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علامه‌زاده روز دوشنبه ۲۹ بهمن ۵۷ در مراسم بزرگداشت (سالگرد اعدام) خسرو گلسرخی سخنرانی، و جزئیاتی از پرونده‌ی یادشده را بیان کرد. او گفت که در مقطعی نقشه‌ی گروگان گرفتن فرح پهلوی را داشته. بخشی از سخنان او را که روز پنج‌شنبه سوم اسفند ۵۷ در کیهان منتشر شد، در ادامه می‌خوانید:

احساس غریبی که من و دوستانم نسبت به این قضیه داریم، ناشی از این است که دو رفیق ما کرامت‌الله دانشیان و خسرو گلسرخی در بیدادگاه‌های نمایشی، موضعی به مراتب مستحکم‌تر از سایرین داشتند، و اگر من نیز آگاهی و شناختی نسبت به مبارزه داشتم و طبعا ایمانم در حد آنان بود، امروز در این جمع نبودم. این مسئله را روشن خواهم کرد که ما نه به خاطر اعمال‌مان،‌ بلکه تنها به خاطر فکرمان محاکمه می‌شدیم و موضعی که در آن دادگاه اتخاذ می‌کردیم جرم اصلی ما تلقی می‌شد. این مسئله را بار دیگر تاکید می‌کنم که این پرونده کاملا جعلی بود اما نه به این مفهوم که این پرونده از بنیاد ساختگی بود، بلکه به این معنا که شکل ارائه‌ی پرونده و آن‌چه که روزنامه‌های تحت سانسور آن زمان نوشتند و رادیو تلویزیون پخش کردند، مغایر با واقعیت بود و این پرونده صرفا در اتاق‌های شکنجه‌ی اوین تدوین شده بود.

در آغاز سال ۵۰ خسرو گلسرخی گروه مطالعاتی متون مارکسیست لنینیستی تشکیل داده بود و با شکوه فرهنگ نیز در این گروه فعالیت داشت. این گروه بنا به دلایلی از هم پاشید. اما گلسرخی در فروردین ماه سال ۵۲ به جرم ایجاد یک محفل مارکسیست‌لنینیستی بازداشت شد.

در بهار همان سال فیلمی که من ساخته بودم برنده‌ی جایزه شد.۱ من، عباس سماکار و طیفور بطحایی به این فکر افتادیم تا از این فرصت ویژه یعنی روبه‌رو شدن با فرح استفاده کنیم. ابتدا مسئله را چنین عنوان کردیم که در این جمع شعار آزادی زندانیان سیاسی را که آن زمان از مسائل حاد ایران بود، مطرح سازیم اما بعد به این نتیجه رسیدیم که در صورت طرح این شعار در آن جمع درباری این صدا به بیرون نخواهد رسید و تنها زندان و مجازات برای ما به همراه داشت. از این رو تصمیم گرفتیم با گروگان گرفتن فرح در مراسم اهدای جایزه، شعار آزادی زندانیان سیاسی را مطرح کنیم و از طریق وسایل ارتباط‌جمعی آن را به گوش عموم برسانیم. اما مشکل از آن‌جا آغاز می‌شد که هیچ‌یک از ما تجربه‌ی عملیات مخفی و مسلحانه را نداشتیم. به علت این بی‌تجربگی تصمیم گرفتیم که با سازمان چریک‌های فدایی خلق که می‌توانست ما را برای استفاده از امکان ملاقاتی که داشتیم یاری دهد تماس بگیریم. در حین همین تدارکات بود که ما دستگیر شدیم. یعنی ما در این مورد تنها حرف زده بودیم بی‌آن‌که اسلحه‌ای را که بعدها در دادگاه نشان دادند دیده باشیم. در آن سال‌ها ساواک به‌شدت ریشه دوانده بود و به‌خصوص برای کسانی که قصد تهیه‌ی اسلحه داشتند تله‌های بسیار می‌گذاشت. به طوری که هر کانال تهیه‌ی اسلحه به شکلی به ساواک ختم می‌شد.

در رابطه با مسئله‌ی تهیه‌ی اسلحه بود که ما با کرامت دانشیان تماس گرفتیم و حتی رفقای‌مان به شوخی گفتند که این‌ها می‌خواستند اسلحه را از ساواک بخرند! طبعا با این شرح خسرو گلسرخی در این میان نقشی نداشت و ماه‌ها پیش از فکر این مسئله نیز خسرو گلسرخی دستگیر و زندانی شده بود اما چطور این قضایا به هم مربوط می‌شود و چرا پرونده‌های جدا به هم پیوست؟ گلسرخی با شکوه فرهنگ در گروه از هم پاشیده‌ای که اشاره کردم، دو سال قبل در مورد اعدام انقلاب شاه بارها سخن گفته بود. این‌که این حرف چقدر بجا بود و نشان از آگاهی این شاعر مبارز بود بماند. چراکه ۷ سال بعد در سال ۵۷ مردم با همین شعار «مرگ بر شاه» در خیابان‌ها به راه افتادند و شهید دادند. اما گلسرخی به عنوان یک انسان آگاه دورنگر، شاه را به عنوان نوکر امپریالیسم شناخته بود و نابودی او را یکی از نقاط عطف برای رهایی این مملکت از چنگ امپریالیسم تشخیص داده بود. به هر حال عملا دو سال پیش از دستگیری ما این مسئله منتفی شده بود اما پس از دستگیری شکوه فرهنگ که همراه‌مان بود، در زیر شکنجه‌ها مسائل دو سال قبل از این را در رابطه با گلسرخی فاش کرد. شکوه فرهنگ حتی در دادگاه هم گفت که چون گروه را معرفی کرده است باید از محکومیت معاف شود از این مسائل ساواک کوچک‌ترین اطلاع قبلی نداشت. با عنوان شدن این قضیه از طرف شکوه فرهنگ پای گلسرخی و چند نفر دیگر نیز به پرونده‌ی ما کشیده شد، و آنان پس از ۶ ماه زندان متهم به توطئه برای ترور شاه شدند. مشابهت این دو طرح باعث شد که این پرونده‌ی ۱۲ نفری به عنوان توطئه علیه خاندان سلطنت عنوان شود.

خاطره گفتن از شهیدان تفاوتی با تجلیل آن‌ها ندارد؛ بنابراین از دوران پنج‌ماهه‌ای که با هم در زندان اوین بودیم می‌گویم. برای همه روشن است که گلسرخی و دانشیان در طول دادگاه چه موضع مستحکمی در دفاع از ایدئولوژی که به آن معتقد بودند گرفتند.

این موضع در تمام طول بازجویی‌های این دو رفیق، حماسه‌ای در اوین آفرید که برای بازجوها و شکنجه‌گرها نیز فراموش‌نشدنی است، باور کنید اگر اطمینان داشتیم که کشته می‌شویم و صرفا کشته می‌شویم، موضع مستحکم‌تری می‌گرفتیم ولی تهدید آنان همواره این بود که ما شما را نمی‌کشیم، و گلسرخی می‌گفت: «من کاری نمی‌کنم که شما بتوانید مرا نکشید،‌ من دادگاه را به آتش می‌کشم.» و این کار را کرد. اما چرا چنین می‌گفت؟ رفیق کرامت دانشیان در این مورد می‌گفت: «اگر این پرونده خونی دهد و کسی از افراد متهم در این پرونده شهید شود آن وقت تمام نقشه‌های ساواک برای بهره‌برداری از این پرونده‌سازی‌ها نقش بر آب شده است.» چراکه او خوب می‌دانست که ساواک این پرونده را چنین ساخت و حتی تصمیم به علنی کردن دادگاه آن گرفت تا از آن بهره‌ی تبلیغاتی گیرد.

با یادآوری خاطره‌ی آخرین شبی که با رفقا بودیم سخن را تمام می‌کنم. ما پس از دادگاه که ما ۵ نفر (من، بطحایی، سماکار، دانشیان و گلسرخی) محکوم به اعدام شدیم در سلول‌های انفرادی به سر می‌بردیم، ۲۴ روز زیر اعدام بودیم یعنی فاصله‌ی دادگاه دوم و روز شهادت رفقای‌مان یک هفته پیش از شهادت رفقا، من، سماکار و بطحایی در یک سلول و گلسرخی و دانشیان در سلول دیگر زندانی بودند. دلیل این جدا کردن را ما کوچک بودن سلول‌ها تصور کردیم و این‌که بیش از سه نفر در یک سلول جا نمی‌گرفتند. روز ۲۸ بهمن سال ۵۲ ساعت ۴ بعدازظهر در سلول‌مان بودیم که صدای پای نگهبانان را شنیدیم، و از لای شکاف در دیدیم که به طرف سلول خسرو کرامت رفتند. چند دقیقه بعد این دو با ساک دستی‌شان بیرون آمدند. ما به بهانه‌ی رفتن به دست‌شویی در زدیم، از نگهبان پرسیدیم «رفقای‌مان را به کجا می‌برند؟» که گفت نمی‌داند. وقتی کرامت و خسرو به در سلول ما رسیدند گفتند: «بچه‌ها خداحافظ ما را به زندان قصر می‌برند.» نمی‌دانم چرا، اما یک‌باره هر سه نفر سست شدیم و روی کف سلول نشستیم و دانستیم که قضیه باید مهم‌تر از این باشد. افسر مربوطه ساعت ۱۰ همان شب ما را به اتاق بازجویی خواست و گفت «شما سه نفر یک درجه تخفیف گرفتید و به حبس ابد محکوم شده‌اید.» به خاطر دارم عباس سماکار پرسید: «پس دو رفیق ما چه شدند؟» بازجو گفت: «کاری از دست من برنمی‌آید...» اما ذهن ما این مفهوم را پس می‌زد و نمی‌خواستیم واقعیت را بپذیریم. بعدها از ماموران زندان قصر شنیدیم که همان شب ۲۸ بهمن کرامت و خسرو را به زندان قصر برده‌اند و صبح روز بعد به همراه چند نفر از دوستان گروه «اباذر» که محکومیت اعدام داشتند به میدان تیر برده شده‌اند، و بعدها در برگ قطعیت خواندیم که «صبح روز ۲۹ بهمن سال ۵۲ حکم در مورد خسرو گلسرخی و کرامت دانشیان اجرا شد.»

۱. فیلم کوتاه «دار» که برای کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان ساخته بود.

۲۵۹۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1876721

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: کارگردانان سینمای ایران تاریخ معاصر فیلم کوتاه خسرو گلسرخی شکوه فرهنگ دو رفیق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۲۲۳۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بودجه گروگان بورسی‌ها

محسن زنگنه با بیان اینکه شرکت‌ها و صندوق‌های بورسی سهام‌داران خرد را سپر بلای خود می‌کنند، گفت: امیدوار هستیم مجلس بند معافیت‌ها را تغییر ندهد که این موضوع خود یک بدعت است.

به گزارش تسنیم، وی در خصوص موج رسانه‌ای که در برابر کاهش معافیت ۵۰۰ میلیارد تومانی سود شرکت‌ها که قرار است براساس قانون بودجه سال ۱۴۰۳ محقق شود، شکل گرفته است، گفت: در زمان حاضر شاهد افزایش یک‌درصدی مالیات بر مصرف و تحمیل هزینه ۷۰ هزار میلیارد تومانی هستیم.

زنگنه افزود: از سوی دیگر می‌بینیم یک معدن که پنج سال قبل در یک منطقه محروم شروع به کار کرده است و سود‌های بالایی دارد معافیت مالیاتی دارد، یا آنکه نمایندگان مجلس برخی معافیت‌ها را برای کسب‌های مختلف یا مناطق مختلف ایجاد کردند، فرض می‌کنیم در آن بازه زمانی این کار منطق داشته است.

اما امروز شرکتی که ۱۷ هزار میلیارد تومان سود خالص دارد، انرژی، نیروی کار و حمل‌ونقل آن تقریباً رایگان است و محصول خود را نیز با قیمت جهانی به فروش می‌رساند، چرا باید ۱۰ هزار میلیارد تومان معافیت مالیاتی داشته باشد، گاهی این موضوع ما را به اشتباه می‌اندازد، با شرکتی مواجه هستید که آب و برق و گاز آن تقریباً مجانی است، مالیات هم نمی‌پردازد، این دیگر اقتصاد نمی‌شود، در حقیقت از جیب مردم داریم برای یک عده از سهام‌داران سود ایجاد می‌کنیم.

سخنگوی کمیسیون تلفیق مجلس ادامه داد: در نتیجه در برنامه هفتم دولت را ملزم کردیم که این معافیت را نظم دهد، یک موضوع در لایحه خود دولت بود، ماده ۱۰ و ۱۱ بخش مالیات‌های قانون برنامه هفتم را مجلس اصلاح نکرد و همان چیزی تصویب شد که مورد نظر دولت بود، در بخش دیگری از برنامه هفتم، دولت برای معافیت‌های مالیاتی سقف ریالی تعیین کرده بود.

به‌جهت رقم ریالی در نظر گرفته بود که این بند حذف و مقرر شد در بودجه سالانه سقف معافیت‌ها تعیین شود، همین اتفاق در بند س تبصره ۶ قانون بودجه سال ۱۴۰۳ رخ داد، براساس این بند، مجموع معافیتها، نرخ صفر مالیاتی، کاهش نرخ مالیاتی و سایر مشوق‌های مالیاتی اشخاص حقیقی و حقوقی از محل مجموع درآمد‌های حاصل‌شده برای عملکرد سال ۱۴۰۳ کلیه مؤدیان به‌استثنای معافیت‌های دارای سقف زمانی مشخص و موارد مندرج در ماده (۱۳۹) قانون مالیات‌های مستقیم و قانون جهش تولید دانش‌بنیان برای اشخاص حقوقی تا ۵۰۰ هزار میلیارد تومان و اشخاص حقیقی تا ۵۰ میلیارد تومان قابل اعمال است.

وی با بیان اینکه این رقم مربوط به سود خالص است که حاصل کم کردن کلیه هزینه‌ها از درآمد شرکت‌ها است، گفت: به‌نظر بنده این یک بند قانونی بسیار خوب است و دوستان دولت و مجلس که به‌دنبال عدالت مالیاتی هستند آن را تصویب کردند. امروز دوستان پیشنهاد آوردند که اشخاص خصوصی غیردولتی را تنها مشمول این بند کنیم، این به‌معنای معافیت صندوق‌ها و شرکت‌های دولتی و رانت جدیدی برای آنهاست.

زنگنه با تأکید بر اینکه مشکلی در بورس داریم که باید آن را حل کنیم، گفت: ۹۰ درصد سهام شرکت‌های بزرگ در بورس تحت مالکیت دولت یا شبه دولتی‌ها است. در نتیجه نهایتاً ۱۰ درصد آن‌ها در اختیار مردم عادی قرار دارد. با این وجود سهام‌داران ۹۰ درصدی از مردم به عنوان سپر بلا استفاده می‌کنند.

تا به صندوق می‌گوییم بیایید خودتان را شفاف کنید، قیمت خوراک را اصلاح کنید یا مالیات بپردازید، بلافاصله می‌بینید در نماد بورس قرمز می‌شوند. در مرحله بعد همان مردم عادی ۵ تا ۱۰ درصدی را سپر بلا می‌کنند و می‌گویند بروید با نمایندگان و دولت تماس بگیرید. نمی‌توانیم به این صورت پیش بریم.

بورسی‌ها جلوی هرگونه انضباط بخشی را می‌گیرند

وی گفت: خود شرکت‌های بورسی جلوی هر گونه انضباط بخشی را گرفته‌اند. منطقی نیست که ما از سود شرکت‌های بورسی و صندوق‌هایی که عمده سرمایه آن‌ها هم از همین شرکت‌ها تامین شده است مالیات نگیریم، اما پلکانی و تا ۳۰ درصد از حقوق بگیران مالیات بگیریم. این چه منطقی است؟ اگر قرار است که از این شرکت‌ها و صندوق‌ها مالیات نگیریم نباید از حقوق مردم هم مالیات بگیریم.

نماینده مردم تربت حیدریه در مجلس اظهار کرد: این شرایط جای تعجب دارد و متاسفانه در مجلس هم دوستان با همین فضا تصمیم می‌گیرند. بار‌ها دیده‌ام که در دولت تصمیم خوبی گرفته شده است، اما بلافاصله تابلو بورس را قرمز کردند و عده‌ای هم اعتراض کردند. در ادامه بلافاصله رئیس جمهور به وزیر اقتصاد دستور داده تا سریع مسئله را حل کنند. اینگونه نمی‌شود کاری انجام داد.

البته می‌توان رقم ۵۰۰ میلیارد را برداریم و یک شاخص دیگری مانند درصد مشخصی از معاملات بزرگ را به عنوان مالیات در نظر بگیریم، اما به این دلیل که این حکم مربوط به ۱۴۰۳ و یک برنامه یک ساله است، نمی‌توان چندان به آن ایراد گرفت.

وی با اشاره به اینکه اگر ما معافیتی را لغو می‌کنیم خسارت آن به مردم نمی‌رسد، گفت: حرف ما این است که فلان صندوق سرمایه‌گذاری اگر سود کرده است باید بیاید مالیات آن را بپردازد.

عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس ادامه داد: قرار نیست از عملکرد خود مالیات بدهند که زیان کنند. قرار است هزینه‌های آن‌ها از درآمد کسر شود و اگر سودشان بیش از ۵۰۰ میلیارد تومان شود، مشمول مالیات خواهند شد. یعنی اگر سود خالص آن‌ها کمتر از ۵۰۰ میلیارد تومان باشد معاف خواهند بود. این یک حرف کاملاً عدالت محور است.

حال برخی دوستان می‌گویند با این کار شرکت‌های بورسی ضرر خواهند کرد. سوال این است که آیا یک صندوق سرمایه‌گذاری در حال سود هست یا خیر. ما از کارمندی که حقوق آن‌ها را اضافه می‌کنیم مالیات دریافت می‌کنیم. این افراد چه تفاوتی با کسانی دارند که سرمایه خود را در یک صندوق گذاشته‌اند و در حال کسب سود هستند؟

مالیات از سود گرفته می‌شود نه عملکرد

وی در خصوص ابهامات مطرح شده در خصوص احتمال زیان شرکت‌های بورسی به دلیل کاهش معافیت‌ها گفت: وقتی هست که به طور مثال ما قیمت خوراک را اضافه می‌کنیم و به واسطه این کار یک شرکت پتروشیمی ادعا می‌کند که زیان ده شده است. این موضوع می‌تواند درست باشد، اما ما مالیات را از سود دریافت می‌کنیم.

اگر سودی هم کسب شده، ما قصد داریم از ۱۰۰۰ تومان آن ۱۰ تومان مالیات بگیریم. از این رقم معافیت ماده ۱۳۹ و معافیت دانش‌بنیان‌ها نیز کم می‌شود و در نهایت همان ۱۰ تومانی که مثال زدیم هم می‌شود ۵ تومان.

یک فرد عادی هم تا سقف ۵۰ میلیارد تومان در سال معافیت مالیاتی می‌تواند داشته باشد. مگر یک فرد چه کاری می‌خواهد انجام دهد که بیش از این رقم سود کند و مالیات هم نپردازد.

زنگنه با اشاره به ابهام دیگری در خصوص مشمول مالیات شدن درآمد شهرداری‌ها نیز گفت: در خصوص شهرداری‌ها نیز گفته می‌شود که این بند از تبصره سبب فشار بر آن‌ها خواهد شد. اولا اگر شهرداری‌ها کاری انجام می‌دهند که تا این حد آن‌ها را سود‌ده کرده است، آیا نباید مالیات بدهند؟ دوم اینکه در حال حاضر بخش عمده شهرداری‌ها کشور زیان‌ده هستند؛ بنابراین اصلا نمی‌دانیم که برخی از دوستان نگران چه مشکلی هستند که می‌گویند شهرداری‌ها به دلیل کاهش معافیت‌های مالیاتی به ۵۰۰ میلیارد تومان در سال دچار مشکل می‌شوند.

سقف ۵۰۰ میلیارد تومانی تعیین شده رقم بسیار بالایی برای سود خالص یک شرکت است. حتی اگر شرکتی در زیر مجموعه شهرداری چنین سودی دارد به چه دلیلی باید معافیت داشته باشد؟

وی افزود: با توجه به این شرایط امیدوار هستیم تا دوستان مجلس این بند از قانون بودجه ۱۴۰۳ را تغییر ندهند. خود این تغییر نیز یک بدعت است. مجلس یازدهم در مجموع دو هفته دیگر سر کار است؛ اینکه در این شرایط بخواهیم یک لایحه دو فوریتی بیاوریم و سریع تغییر ایجاد کنیم چندان قابل قبول نیست.

سخنگوی کمیسیون تلفیق مجلس گفت: سهام عدالت را باید کنار بگذاریم و بعد ببینیم چقدر از مردم در بورس هستند؟ چند درصد افراد معامله‌گر اشخاص حقیقی هستند؟ تعداد آن‌ها بسیار کم است و ارزش سهام آن‌ها نیز پایین است.

اگر بنده جای دولت باشم به مردم و اشخاص حقیقی می‌گویم که نگران نباشند و ۳۰ درصد سود آن‌ها را تضمین می‌کنیم. سپس وضعیت شرکت‌ها را درست کنیم. تا به سراغ این شرکت‌ها می‌رویم مردم را تحریک می‌کنند. دولت باید پای کاهش معافیت‌ها بایستد.

وی با بیان اینکه در برنامه هفتم توسعه برای اولین بار، برای سهام‌داران خرد نهاد دیده شده است، گفت: در حقیقت باید دولت ساز و کاری را تعیین کند که سهام‌داران خرد نیز در مدیریت نقش داشته باشند و بتوانند نظر بدهند.